John Fane, lord Westmorland

John Fane, (ur. 1784) 11. lord Westmorland był brytyjskim żołnierzem, politykiem, dyplomatą, kompozytorem i muzykiem. Uczył się w Cheam School, a następnie w Harrow od 1797 do 1799. 9 maja 1803 został mianowany zastępcą porucznika Northamptonshire, a po zerwaniu pokoju w Amiens został mianowany porucznikiem w milicji Northamptonshire. Wstąpił do regularnej armii jako chorąży w 11. piechocie 24 grudnia 1803. W 1806 został wysłany za granicę, służąc jako zastępca adiutanta generalnego sił na Sycylii i Egipcie od 1806 do 1807. Następnie brał udział w wyprawie aleksandryjskiej w 1807 r. W 1808 r. wstąpił do armii w Portugalii pod dowództwem Sir Arthura Wellesleya i walczył pod Roliça i Vimiero w sierpniu 1808 r. oraz pod Talavera (1809 r.). Pod koniec wojen napoleońskich, 4 czerwca 1814 r. został mianowany honorowym adiutantem Księcia Regenta, a także księcia Wellingtona (prywatnie wuja jego żony). W 1825 r. otrzymał awans na generała majora.

Lord Westmorland karierę wojskową łączył z polityczną i dyplomatyczną. W latach 1806-1816 był członkiem Izby Gmin. Od 1814 do 1830 r. był brytyjskim ambasadorem w Wielkim Księstwie Toskanii. Do służby dyplomatycznej wrócił w 1841 r., zostając na 10 lat ambasadorem Zjednoczonego Królestwa w Prusach. Z Berlina trafił do Wiednia, gdzie także pełnił funkcję ambasadora aż do 1855 r. Zmarł w 1859 r.