François Villon

François Villon (ur. 1431 lub 1432 zm. po 1463) – francuski poeta, autor Wielkiego Testamentu (napisanego około 1461). Informacje o biografii Villona pochodzą z dwóch źródeł: z jego utworów oraz z dokumentów sądowych. Jego prawdziwe nazwisko brzmiało François de Montcorbier lub François des Loges. Urodził się w biednej rodzinie paryskiej. Po śmierci ojca adoptował go, uczył i wychowywał kanonik przy klasztorze św. Benedykta, Guillayme de Villon.  Stąd też wzięło się używane przez poetę nazwisko. Studiował na Uniwersytecie Paryskim kończąc wydział sztuk wyzwolonych w roku 1452.

W wyniku awanturniczego usposobienia, o którym świadczy uczestnictwo w wielu bijatykach, Villon został zawodowym przestępcą. Po bójce z księdzem Filipem de Charymore, który umarł w wyniku otrzymanej rany, trafił do więzienia Chatelet. Wydostał się z niego tylko dzięki wstawiennictwu kanonika de Villon. Był członkiem organizacji złodziei, oszustów i fałszerzy pieniędzy, zwanych Muszelnikami (les Coquillards). Posługiwali się oni tajnym językiem, w którym poeta napisał kilka ballad. W 1463, po bójce ze studentami z użyciem noża, trafił do więzienia i został skazany na powieszenie. Wtedy napisał Balladę o powieszonym, w której rozważa świat z perspektywy szubienicy. Ostatecznie uniknął powieszenia, gdy w wyniku apelacji zmieniono mu karę na 10 lat wygnania z Paryża. W źródłach brak informacji o życiu Villona po opuszczeniu Paryża.